Yine dondum bu sehire...tam 3 ay once icim buruk olarak gitmistim ve 2 gun once bu sefer icim paramparca halde geri gelmis oldum...ilk defa bu kadar uzun sure oldu senin o guzel yuzunu gormeyeli...ispanyaya gittigimde bile hic bu kadar uzun sure gecirmemistim seni gormeden...mayis 18den hesap edersek bir de tam 4 ay oluyor sensiz...sanirim hayatimin en zor aylarindan olabilir evet daha once binlerce km uzakta kaldim sana o zamanlarda hep dedim ki hayatimin en zor zamanlari ama ben sanki boyle dedikce sonrasinda oyle seyler yasadim gordum ki bu dediklerimden daha zorlariyla karsilastim gercekten bilmiyorum daha zoru ve kotusu nasi olabilir...simdi yine burdayim yine ayni sehirdeyiz ve seni normalde gormek istedigimden binlerce kat daha fazla gormek istiyorum su an...2 gundur evde de yalnizim ankaranin da havasi bozulmus ayazi cikmis ortaya tam bu mevsimde yataga senden once girip senin tarafini isitmayi ve  sana sarilarak saclarinin kokusunda uyumayi oyle cok isterdim ki....iste ne diyebilirim su an ise yapabildigim hic yanimdan ayrilmayan senden 2 parcayla avunmaya calisiyorum bir elimde sac tellerin basimin ucunda kara kopus diger elimde telefonumda bulunan en guzel fotograflarin fotograflarimiz...neyse..yine bir persembe gecesi huzun yine vuruyor en sert haliyle...umarim baskasini sevmiyorsundur.